Jak kościół może zmienić miasto

Kościół zazwyczaj jest w stanie ustanowić standardy kultu, moralności i współczucia, które z pewnością przypominają ludziom, jak mamy prowadzić życie. Ale nawet wtedy te wartości są zwykle zamykane w czterech ścianach budynków, w których się gromadzimy, zamiast faktycznie wpływać na system wartości miast, w których żyjemy. Chociaż jest to po części dobre, nie jest to zamierzone Pana, kiedy powiedział, że jesteśmy „solą ziemi”.

Sól w przykładzie Jezusa dotyczy dodawania smaku społeczności w taki sam sposób, w jaki sól jest używana do wzmocnienia smaku posiłku. Rozważmy głęboki skutek, o którym Jezus mówi w tej metaforze. Jesteśmy dodany do posiłku, co oznacza, że nie jesteśmy całym posiłkiem. Kościół ma skłonność do myślenia, że jesteśmy kompletni, a miasto nas potrzebuje. Chociaż ma to swoje zalety, prawdziwsze jest stwierdzenie, że zgodnie z Bożym zamysłem mamy zostać dodani do tego, co już istnieje. Innym sposobem wyrażenia tej samej koncepcji jest stwierdzenie, że cały Kościół jest w Królestwie, ale całe Królestwo nie jest w Kościele. Działa głęboko poprzez ludzi, którzy Go jeszcze nie znają. Okazujemy mądrość, gdy rozpoznajemy ten prosty fakt i odpowiednio je szanujemy.

Sposób, w jaki zwykle stosujemy zasadę bycia solą ziemi, można zobaczyć po odkręceniu wieczka solniczki i wylewaniu całej zawartości na róg talerza. To ilustruje nasze pragnienie pozostania razem. Dopóki nasz smak (wpływ) jest doświadczany tylko przez innych wierzących, mamy niewielki wpływ poza Kościołem. I chociaż nie możemy porzucić zbiorowego spotkania z innymi w wierze, nasza zdolność wywierania wpływu na nasze otoczenie pojawia się, gdy zostaniemy równomiernie pokropieni całym posiłkiem (naszą społecznością). Innymi słowy, nasz wspólny czas ma nas przygotować do nasz wpływ na społeczność, gdy nie jesteśmy razem.